W moim domu z papieru tworzę wiersze na płomieniu

Tematy

• 1. samoakceptacja
  2. dom
  3. samotność
  4. zmiana
  5. przemijanie
  6. bohaterka
  7. dziecko
  8. strata
  9. śmierć

• Obsada

  Stara Kobieta; Głos Starej Kobiety; Dziewczynka; Głos Dziewczynki; Przechodzień

• Streszczenie

  Na pustą scenę wchodzi Dziewczynka. Słowami stwarza dom. Zamienia się w Starą Kobietę, w jej oczach dom staje się mały. Ledwie myśl przemknie przez głowę, a tu już noc. Przechodzień zapowiada, że kiedy da jej znak, umrze. Ta prosi, żeby nie zabierał jej, dopóki ma na nogach buciki małej dziewczynki. Zgadza się poczekać. Stara oddaje buty. Mała prosi ją o wymyślenie bajki. Stara opowiada o dziewczynce, której słowa powodowały znikanie osób, do których się zwracała. Dziewczynka szukała później słów, które pomogłyby wszystkim powrócić. Wspólnie wymyślają bajkę o księżycu i gwiazdach. Dziewczynka i stara Kobieta stają się kłodami drewna. Tłumaczą to sobie snem. Dziewczynka nie chce, żeby starą zabrała śmierć. Przechodzień ostrzega małą i odchodzi. Stara i dziewczynka spoglądają na rozwalający się dom. Po Starej zostaje sukienka. Głos Starej Kobiety każe małej o niej zapomnieć. Stara po kąpieli w źródle jest gotowa do odejścia, prosi jeszcze przechodnia o nowy dom dla małej. Ten go buduje. Stara kończy myślą, że dorośli zapominają o złych snach, pijąc poranną kawę, dzieciom trudniej, bo piją mleko.

• PRZESŁANIE

  Fantastyczny, pełen metafor świat Dorina, zmusza wyobraźnię do pracy. Autor tym razem każe bohaterkom zmagać się z przemijaniem, bo jak twierdzi: „wszystkie dzieci są wewnątrz starego człowieka, tylko jeszcze o tym nie wiedzą”.

• Źródło pochodzenia tekstu

  Tłumaczenie z języka francuskiego: Ewa Umińska, Tytuł oryginału: „En attendant le Petit Poucet”

• Lokalizacja

  20. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (2004 r.)