Wciąż mam ten szalik

Obsada

Antek, Gosia, Kumpel, Matka, Ojciec, Siostra, Chór i Orkiestra, Jacek, Hanka, Dziewczyna I, Dziewczyna II, Dziewczyna III, Dziewczyna IV, Chłopak I, Chłopak II, Spiker (głos), Kobieta w Czerni (postać niema)

Streszczenie

Antek mieszka w bloku pomalowanym na różowo, nie ma komórki, ale ma upierdliwą siostrę i rodziców, którzy się nim nie interesują, a także jedynego „kolegę” Jacka, który w czasie spotkań nie podnosi wzroku znad tabletu i w ogóle się nie odzywa. Gosia jest typową szarą myszką – w znoszonych ciuchach z lumpeksu, zaczesanym gładko warkoczem i niejasną sytuacją rodzinną. Tę dwójkę Hanka zaprasza na urodziny, by wspólnie ze znajomymi z tzw. „dobrych domów” się z nich naśmiewać. Kiedy Antek pojawia się na przyjęciu w za dużej marynarce ojca, a Gosia ofiarowuje solenizantce własnoręcznie wydziergany szalik, pozostali goście, pękając ze śmiechu, robią sobie z nimi selfie i głośno komentują niemodny wygląd głównych bohaterów. Antek i Gosia uciekają z imprezy i… zakochują się w sobie. Na ich kolejnym spotkaniu nagle pojawia się Hanka i jej zgraja, która znów wyszydza rówieśników. Intruzów przegania Kobieta w Czerni – sąsiadka-wariatka, mroczny anioł stróż pokrzywdzonych. Gosia chce powierzyć Antkowi tajemnicę związaną z jej życiem i rodziną, ale w ostatniej chwili rezygnuje. Następnego dnia dziewczyna nie stawia się w umówionym miejscu. Dowiadujemy się, że już nie mieszka w tym samym mieście. Zakończenie utworu pozostaje otwarte – nie wiemy, jaki los spotkał Gosię, ale znajomość z nią na pewno wzbogaciła Antka, który trzymając w dłoniach szalik „po raz pierwszy od dłużej chwili uśmiecha się”.

PRZESŁANIE

Wartości człowieka nie mierzy się miarą tego, co posiada, ale tego, jakie jest jego wnętrze.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2015

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)