Autor/Autorka
Marta Guśniowska
Wiek adresata
od 5 lat
Zalecana na scenę
lalkową, z postaciami Narratorów w żywym planie
Rok powstania tekstu
2019
opracowanie
Halina Waszkiel
Tematy
Obsada
Narrator I, Narrator II, Słoń Pistacjusz, Wilczek Esa, Ziarenko Piasku Edgar, cztery Stare Wilki, stary Żółw, mały Żółwik, Farmer, Kury, Zając, Hiena, Zwierzaki-przedszkolaki, Doktor, Słoniczka-babcia, Słonica z kokardką, Osesek, a także Wiatr, Zegar, Śmierć, Ziarenka Piasku
Streszczenie
Punktem wyjścia akcji sztuki jest fakt, że Słoń niechcący połknął Księżyc. Kolejne zdarzenia uzmysławiają, jak bardzo Księżyc jest potrzebny – np. wilkom, by miały do czego wyć. Poszczególne postacie wymyślają mniej czy bardziej absurdalne sposoby rozwiązania problemu, między innymi podejmowane są próby „pęknięcia Słonia” – ze strachu, ze śmiechu, z przejedzenia. Podczas kolejnych przygód zacieśnia się przyjaźń między Słoniem i młodym Wilkiem, który wierzy, że wilki po śmierci trafiają na Księżyc (są już tam jego rodzice). Przyjaźń sprawia, że w końcu Wilkowi bardziej zależy na tym, by Słoń żył i miał się dobrze, niż na odzyskaniu Księżyca. Na szczęście z czasem Księżyca ubywa, Słoń chudnie i przy kolacji, kichając z powodu pieprzu, „wykichuje” Księżyc jako wąski sierp. Wilk odwiesza Księżyc na miejsce z pomocą Narratorów, którzy od początku towarzyszą zdarzeniom i wchodzą w dialog z postaciami. Ich obecność stwarza liczne okazje do zabaw teatralnych i ujawniania gier między autorem i postacią czy też animatorem i animantem.
Konstrukcja sztuki opiera się zarówno na wyrazistej linii zdarzeń dramatycznych (próby odzyskania Księżyca), jak i na grach słownych – np. potrzeba kichania przywodzi na myśl pieprz, a szukanie pieprzu – krainę „gdzie pieprz rośnie”. Asocjacyjność przebiegu fabularnego obfituje w absurdalny humor, jednakże ciągłość akcji zostaje zachowana, mimo pobocznych epizodów. Stopniowo przybywa liryzmu.
Wśród licznych postaci szczególne miejsce zajmuje Edgar – maleńkie ziarenko piasku. Jak inne istoty, ma ono ambitne plany dokonania „czegoś wielkiego” i chciałoby być „kimś ważnym” (podobnie jak mały Wilczek czy pechowy Słoń). Taka okazja zdarza się, gdy Edgar jako ostatnie ziarenko przesypujące się w klepsydrze życia starego Żółwia, zapiera się z całych sił, by zyskać dla Żółwia kilka ostatnich sekund, potrzebnych, by mógł on zobaczyć jak wykluwa się z jajka jego pra-pra-prawnuk.
PRZESŁANIE
Sztuka pozwala widzom docenić porządek świata (z obecnością śmierci włącznie), uznać „ważność” każdego zdarzenia i każdej istoty, a także odkryć głębsze znaczenia pozornie absurdalnej opowieści. Sztuka przekonuje, że świat jest „jasny i dobry”, zarazem czyniąc to w sposób dowcipny, często zaskakujący, a nawet przewrotny. Sztuka uczy innego niż tylko antropocentryczne spojrzenia na Uniwersum. Humor, gry słowne oraz absurdalny dowcip dobrze służą rozwijaniu inteligencji i wyobraźni odbiorców.
Źródło pochodzenia tekstu
zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2019
Nagrody i wyróżnienia
jedna z trzech równorzędnych nagród w ww. Konkursie
Prapremiera
Opolski Teatr Lalki i Aktora, reż. Marta Guśniowska, luty 2020
Lokalizacja
Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz 45. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (2019 r.)