POZNAJMY JURY 32. KONKURSU

Do 20 maja zostanie opublikowany werdykt jury 32. Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży. Tymczasem serdecznie zapraszamy do zapoznania się z sylwetkami jurorek tegorocznej edycji Konkursu!

W pierwszym etapie selekcji nadesłanych sztuk teatralnych – podobnie jak ubiegłorocznej edycji – dokonały: Katarzyna Grajewska i Joanna Żygowska. Natomiast jury drugiego etapu Konkursu tworzyły: Anna Augustynowicz, Justyna Czarnota, Anna Czernow, Joanna Krakowska oraz Joanna Żygowska.

By lepiej poznać grono jurorskie, przygotowaliśmy krótki „Kwestionariusz Nowych Sztuk”. Poniżej prezentujemy otrzymane odpowiedzi, a także sylwetki jurorek. Oddajmy głos naszemu jury!

„Słowo «teatr» zamieniłabym na… zdolność widzenia” – Anna Augustynowicz

1. Książka dla dzieci?
„Ania z Zielonego Wzgórza”.

2. Ulubiony kolor?
Niebieski.

3. Dlaczego teatr?
Z miłości.

4. W teatrze poszukuję…
Perspektywy.

5. Najważniejszy spektakl dla mnie to…
„Hamlet”, reż. Peter Brook.

6. Dobra sztuka teatralna powinna…
Budzić świadomość widza.

7. Słowo „teatr” zamieniłabym na…
Zdolność widzenia.

8. W pracy jestem…
Świadoma tego, co robię.

9. Słowa, których nadużywam to…
Pejzaż wewnętrzny.

10. Chciałabym, aby…
Teatr zawsze stawał się przy pomocy publiczności.

Anna Augustynowicz – absolwentka teatrologii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Od 1992 dyrektor artystyczny Teatru Współczesnego w Szczecinie. Reżyserowała m.in. w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Teatrze Powszechnym w Warszawie. Zrealizowała cztery spektakle dla Teatru Telewizji. Swój repertuar opiera przede wszystkim na współczesnej dramaturgii polskiej i zachodniej, chętnie sięga po teksty nowatorskie, burzące stereotypy zarówno w sferze myśli, jak i języka, przygotowując ich prapremiery. Jest laureatką m.in. Paszportu Polityki (1998) oraz nagrody im. Zygmunta Hübnera „Człowiek Teatru” (2014).

„Wiele przedstawień jest we mnie i wraca w konkretnych momentach życia” – Justyna Czarnota

1. Książka dla dzieci?
Powinna mnie zabierać do swojego świata i sprawić, że nie będę chciała go opuścić. Obecnie często przeglądam „Co robią uczucia” Tiny Oziewicz i Aleksandry Zając. Uwielbiam wracać do Shaun Tana, szczególnie do „Regulaminu na lato”.

2. Ulubiony kolor?
Pomarańczowy.

3. Dlaczego teatr?
Sama się zastanawiam. ?

4. W teatrze poszukuję…
Momentów, w których czuję się tak poruszona, że płaczę.

5. Najważniejszy spektakl dla mnie to…
Szczerze mówiąc sądzę, że codziennie mogłabym udzielać innej odpowiedzi na to pytanie – wiele przedstawień jest we mnie i wraca w konkretnych momentach życia. Teraz najwięcej myślę o spektaklu „Gdzie jest Pinokio?” – pierwszej realizacji w namiocie cyrkowym, której objazd po małych miejscowościach w Polsce miałam okazję koordynować. Tęsknię za atmosferą tych dni i energią tego wydarzenia.

6. Dobra sztuka teatralna powinna…
Sprawiać, że natychmiast w myślach zaczynam robić listę reżyserów, którym chciałabym ją wysłać!

7. Słowo „teatr” zamieniłabym na…
Nie wiem dlaczego, ale kiedy przeczytałam to pytanie, przypomniał mi się fragment – swoisty refren – książki „Nussi i coś więcej” Marka Bieńczyka i Adama Wójcickiego. Brzmi on: „Zmiany idą coraz prędzej, jestem królik i coś więcej”. Słowo teatr najchętniej w tym kontekście zamieniłabym na „teatr i coś więcej”, bo mam nadzieję, że to, co się obecnie dzieje w teatrze, sprawi, że będzie on prekursorem zmian w wielu jeszcze środowiskach.

8. W pracy jestem…
Dziewczyną, która w każdej chwili gotowa jest opowiadać, jak ważna jest pedagogika teatru i teatr dla dzieci i młodzieży. ?

9. Słowa, których nadużywam to…
Różnie bywa, ale sądzę, że jedno z najbardziej typowych dla mnie sformułowań brzmi „ze spokojem”.

10. Chciałabym…
Mieć więcej okazji, by patrzeć na morze i chodzić wzdłuż plaży.

Justyna Czarnota – pedagożka teatru, pasjonatka teatru dla dzieci i młodzieży. Od 2010 roku pracuje w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego, gdzie obecnie kieruje Działem Pedagogiki Teatru. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W latach 2015–2020 kierowniczka programowa Wakacyjnego Festiwalu Sztuki dla Dzieci Hurra! ART! w Teatrze Lalki i Aktora Kubuś w Kielcach. Jako pedagożka teatru we współpracy z reżyserem Robertem Jaroszem współtworzyła spektakle teatralne – m.in. „Lustrzaną chmurę” w Teatrze Animacji w Poznaniu oraz „Traktat o wykradaniu owoców” w Teatrze Lalek Guliwer w Warszawie. Realizuje autorskie projekty z zakresu edukacji oraz upowszechniania kultury.

„Umowność jest magiczna” – Anna Czernow

1. Książka dla dzieci?
Niejedna, ale tu niech będzie „Dolina Muminków w listopadzie” Tove Jansson.

2. Ulubiony kolor?
Niejeden, ale wśród nich zielony.

3. Dlaczego teatr?
Bo umowność jest magiczna.

4. W teatrze poszukuję…
Prawdy scenicznej.

5. Najważniejszy spektakl dla mnie to…
Nie mam takiego, ale bardzo ważna była dla mnie „Ofelia” (reż. A. Maleszka), spektakl telewizyjny z 1989 roku.

6. Dobra sztuka teatralna powinna…
Poruszyć.

7. Słowo „teatr” zamieniłabym na…
Dziwadło (z czeskiego, bardzo mi się to czeskie słowo podoba).

8. W pracy jestem…
Skupiona.

9. Słowa, których nadużywam to…
Naprawdę nie wiem. ?

10. Chciałabym, aby…
Można już było swobodnie spotykać się w kawiarniach.

Anna Czernow – literaturoznawczyni, badaczka literatury dla dzieci i młodzieży, popularyzatorka nauki, tłumaczka. Autorka wielu artykułów naukowych publikowanych w tomach zbiorowych i czasopismach branżowych. Zatrudniona w pracowni naukowej Korczakianum (Muzeum Warszawy). Od kwietnia 2015 r. prezeska Polskiej Sekcji IBBY.

„Odpowiedzi na wiele najważniejszych, najtrudniejszych pytań można poszukiwać w sztuce” – Katarzyna Grajewska

1. Książka dla dzieci?
„Apolejka i jej osiołek” Marii Krüger – ukochana książka w dzieciństwie. Dużo, dużo później na jej motywach Janusz Ryl-Krystianowski zrobił spektakl w Teatrze Animacji „O królewnie Wełence”, a ja przy powstawaniu tekstu scenariusza miałam swój udział. ?

2. Ulubiony kolor?
Żółty… jak rozsłonecznione w lipcu pola w Kazimierzu Dolnym…

3. Dlaczego teatr?
Jestem z pokolenia młodych ludzi „zarażonych” sztuką w latach 70-tych w Teatrze Nowym w Poznaniu, kiedy Izabella Cywińska była dyrektorem, a Milan Kwiatkowski – najwspanialszym kierownikiem literackim. Należałam do „Proscenium”, Młodzieżowego Ruchu Miłośników Teatru. Chodziłam na wszystkie próby generalne, brałam udział w żarliwych dyskusjach i – podobnie jak inni – zaczynałam rozumieć, że odpowiedzi na wiele najważniejszych, najtrudniejszych pytań można poszukiwać w sztuce.

4. W teatrze poszukuję…
Tego, co w młodości – odpowiedzi na wiele najważniejszych, najtrudniejszych pytań, a także zachwytu, magii oraz profesjonalizmu i świetnego aktorstwa.

5. Najważniejszy spektakl dla mnie to…
Prawie wszystkie spektakle Teatru Nowego w Poznaniu z lat 1975–1989, przedstawienia: „Wujaszek Wania”, „Dziady – dwanaście improwizacji” (reż. J. Grzegorzewski), „Nastasja Filipowna” (reż. A. Wajda) z Jerzym Radziwiłowiczem i Janem Nowickim, ale także „Pinokio” (reż. J. Krofta) w Teatrze Drak i z mojego Teatru Animacji „Bajka o księciu Pipo” (reż. J. Ryl-Krystianowski) i „Królowa Śniegu” (reż. M. Jarnuszkiewicz) i … ile można mieć najważniejszych spektakli? ?

6. Dobra sztuka teatralna powinna…
Być świetnie napisana, mieć klarowną, przemyślaną strukturę, w którą wpisana jest tajemnica.

7. Słowo „teatr” zamieniłabym na…
Nie zamieniłabym na nic.

8. W pracy jestem…
Obowiązkowa, ale także ciągle zaciekawiona, przejęta i pochłonięta tym szczególnym rodzajem pracy, która była zawsze moją pasją, sposobem życia, jedną z ważniejszych jego wartości.

9. Słowa, których nadużywam to…
Rzeczownik: obowiązek, czasownik: musieć, przysłówek: bezwzględnie.

10. Chciałabym, aby…
Można było żyć w harmonii ze sobą, z innymi, ze światem, aby powróciła codzienność, której uroku i sensu nie docenialiśmy.

Katarzyna Grajewska – absolwentka polonistyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Od ponad 30 lat jest związana z Teatrem Animacji w Poznaniu – wcześniej pracowała jako kierowniczka literacka, obecnie zastępczyni dyrektora tegoż Teatru. Wierna czytelniczka sztuk nadsyłanych na Konkurs na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży.

„W teatrze poszukuję… awantury” – Joanna Krakowska

1. Książka dla dzieci?
„Dzieci z Bullerbyn”.

2. Ulubiony kolor?
Niebieski.

3. Dlaczego teatr?
Bo jest światem.

4. W teatrze poszukuję…
Awantury.

5. Najważniejszy spektakl dla mnie to…
Co kilka lat inny jest najważniejszy.

6. Dobra sztuka teatralna powinna…
Trafić na scenę.

7. Słowo „teatr” zamieniłabym na…
Nie zamieniłabym.

8. W pracy jestem…
Nieustannie.

9. Słowa, których nadużywam to…
Wierzchołek góry lodowej.

10. Chciałabym, aby…
Dzieci czuły się i były bezpieczne.

Joanna Krakowska – historyczka teatru, eseistka, redaktorka. Pracuje w Instytucie Sztuki PAN, jest wicenaczelną miesięcznika „Dialog”. Prowadziła feministyczny projekt badawczy „HyPaTia” poświęcony kobietom w polskim teatrze. Współautorka książek „Soc i sex. Diagnozy teatralne i nieteatralne” (2009) oraz „Soc, sex i historia” (2014). Redaktorka antologii „Transfer! Teksty dla teatru” (2015), autorka monografii „Mikołajska. Teatr i PRL” (2011), dwóch tomów cyklu „Teatr Publiczny. Przedstawienia” (2016–2019) oraz książki „Odmieńcza rewolucja. Performans na cudzej ziemi” (2020).

„W teatrze poszukuję… czegoś, co mnie poruszy” – Joanna Żygowska

1. Książka dla dzieci?
„Zima Muminków”.

2. Ulubiony kolor?
Niebieski, granatowy, szary. I okolice.

3. Dlaczego teatr?
Nie mogę sobie przypomnieć.

4. W teatrze poszukuję…
Czegoś, co mnie poruszy.

5. Najważniejszy spektakl dla mnie to…
Co jakiś czas się to zmienia. Często powracam do „Teatralnego Placu Zabaw Jana Dormana” (reż. J. Sobczyk). A ostatnio do „h.” (reż. D. Stachuła) – jest dla mnie ogromnie ważny, choć w głębi serca wolałabym, by nie musiał powstać.

6. Dobra sztuka teatralna powinna…
Zainteresować swoim językiem oraz zostawiać miejsce wyobraźni i teatrowi.

7. Słowo „teatr” zamieniłabym na…
Jednak bym nie zamieniła.

8. W pracy jestem…
Bardzo zaangażowana, co jakiś czas bardzo zmęczona.

9. Słowa, których nadużywam to…
W kontekście, w perspektywie.

10. Chciałabym, aby…
Relacje między ludźmi były pozbawione przemocy.

Joanna Żygowska – polonistka, teatrolożka, doktorantka na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Autorka książki „Skrzydła dla dzieci. Teatr poetycki Krystyny Miłobędzkiej” (Kraków 2018). Absolwentka studiów podyplomowych Literatura i Książka dla Dzieci i Młodzieży na Uniwersytecie Warszawskim, członkini Polskiej Sekcji IBBY. Pracuje w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu.

Odpowiedzi jurorek to premierowa odsłona cyklu „Kwestionariusz Nowych Sztuk”. Tuż po ogłoszeniu wyników 32. Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży pojawią się kolejne odcinki!