„jak umierają słonie duże i ciężkie?” – rozmowa z autorem
Publikujemy fragment kolejnej sztuki nagrodzonej w 33. Konkursie na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży – „jak umierają słonie duże i ciężkie?” Mariusza Gołosza. A po fragmencie krótka rozmowa z autorem, którą przeprowadziła Agnieszka Waligóra.
„jak umierają słonie duże i ciężkie?” Mariusz Gołosz
fragment sztuki:
NARRATOR
duży wagon jest trzy razy większy od średniego wagonu
z kolei średni wagon jest dwa razy mniejszy od wagonu małego
oblicz ile słoni zmieści się w dużym wagonie
jeśli w małym wagonie mieści się dziesięć słoni
MARCIN
liczę
mnożę dziesięć słoni razy dwa
10 x 2 = 20
w średnim wagonie siedzi dwadzieścia słoni
20 x 3
trzy razy zero daje zero
trzy razy dwa – sześć
odpowiedź: w dużym wagonie mieści się sześćdziesiąt słoni
= 60
jeden z tych słoni to mój tata
siedzi w wagonie i czyta gazetę
może któryś ze słoni rozwiązuje krzyżówkę?
SŁOŃ
„żałoby utwór liryczny”
pionowo
MARCIN
może któryś mówi drugiemu o swoim synu
mówi mu: mój syn jest odważny
mówi innym dzieciom kim jest jego ojciec
oni mu nie wierzą
ale on jest cierpliwy
SŁOŃ
„elegia”?
MARCIN
tłumaczy im wolno, że jest synem słonia
SŁOŃ
nie „elegia”
na cztery litery
MARCIN
inne słonie w wagonie uśmiechają się ciepło
mówią: dobry z niego chłopiec
jest dobry – potwierdza mój ojciec
mówi: mój syn jest wrażliwy
mój syn często płacze
___
Rozmowa z autorem
Agnieszka Waligóra: Skąd wziął się pomysł na dramat (i skąd akurat słoń)?
Mariusz Gołosz: Słonie przeżywają żałobę podobnie jak ludzie: opłakują śmierć swoich bliskich i odwiedzają ich groby. Nie wiedziałem tego wcześniej, stąd próba zmierzenia się z tematem żałoby przy użyciu metafory słonia, za którego bohater się uważa.
Dla jakiego typu odbiorcy przeznaczony jest tekst – czy skierowano go wyłącznie do dzieci i młodzieży borykającej się ze stratą?
Mam nadzieję, że do jak najszerszej widowni. Nie potrafię dokładnie stwierdzić, kto ma być odbiorcą tekstu. Utrata dotyka wszystkich, tylko niektórych trochę szybciej. Z osobistych doświadczeń myślę, że ważne jest, żeby nie chować tego tematu na lepszy, bardziej odpowiedni czas, bo ten nie nadejdzie.
Jak pisać o żałobie dla najmłodszych? Jaki efekt chciał Pan osiągnąć?
Myślę, że należy pisać tak samo jak do dorosłego odbiorcy. Chciałbym, żeby widz mógł znaleźć w świecie Marcina trochę swojego świata. Mam nadzieję, że uda się to przynajmniej w jakimś stopniu, ale to pokaże dopiero spektakl, jeśli ktoś zdecyduje się wystawić ten tekst.
Mariusz Gołosz – dramatopisarz, absolwent filozofii na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach oraz Laboratorium Nowych Praktyk Teatralnych SWPS (moduł: dramaturgia) w Warszawie. Przez 5 lat pracował jako piekarz w piekarniach w Katowicach, Sopocie i Krakowie. W 2021 r., został wyróżniony w konkursie „Młod(sz)a Polska” Narodowego Starego Teatru im. H. Modrzejewskiej w Krakowie za dramat „Z jednej tkaniny” (napisany razem z Darią Sobik). Nominowany do 15. Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej za sztukę „pieśni piekarzy polskich”. Laureat 33. Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży za sztukę „jak umierają słonie duże i ciężkie?”.
