Jesteśmy dumni z faktu, że polska współczesna dramaturgia dla dzieci i młodzieży dynamicznie się rozwija, a cieszymy się jeszcze bardziej, gdy dostrzega się ją za granicą. Trudno tego dokonać, bo tłumaczenia są kosztowne, a języków na świecie wiele, ale robimy co w naszej mocy i wiemy, że warto!
W roku 2001 wydawnictwo Florian Noetzel z Frankfurtu nad Menem wydało pierwszy zbiór polskich sztuk współczesnych dla młodego widza „Dramatik aus Polen”, a w 2009 roku nakładem Theatre Epicentre z chorwackiego Zagrzebia ukazały się wybrane współczesne polskie dramaty dla dzieci i młodzieży przetłumaczone na język chorwacki i angielski. W 2013 Centrum Sztuki Dziecka wydało broszurę z przetłumaczonymi na język angielski fragmentami utworów: „Historia pewnego przedmiotu” Anety Wróbel-Wojtyszko i Adama Wojtyszko, „Ostatni tatuś” Michała Walczaka, „Ja jako…?” Stacha Szulista, „W brzuchu Wilka” Roberta Jarosza, „Paskuda i Maruda” Liliany Bardijewskiej, „Najmniejszy bal świata” oraz „Stopklatka” Maliny Prześlugi. Niedawno, z inicjatywy Instytutu Polskiego w Sofii, nakładem bułgarskiego wydawnictwa Black Flamingo Publishing ukazała się antologia „Inne kaczątko i… inne nie tylko bajki. Antologia polskich sztuk dla dzieci i młodzieży”.
Kilka miesięcy temu dwa pierwsze z wymienionych wyżej wydawnictw dotarły do Anastasii Kolesnikovej z Academic Kiselev Youth Center z odległego rosyjskiego Saratowa. Polskie nowe sztuki spodobały się na tyle, że wkrótce tłumaczenia na język rosyjski doczekają się: „Baśń o Rycerzu bez Konia” (zeszyt 19) i „Wąż” (z. 33) Marty Guśniowskiej oraz „Najmniejszy bal świata” (z. 29) Maliny Prześlugi! Dramaty naszych najważniejszych młodych dramatopisarek przetłumaczą wykładowcy wydziału filologicznego saratowskiego uniwersytetu – to będzie dla nich nie lada wyzwanie! Na tym rosyjska przygoda tekstów Marty i Maliny się jednak nie skończy. W październiku wezmą je na warsztat młodzi reżyserzy – uczestnicy laboratoriów pracy twórczej pt. Czwarta Wysokość. Cykl ma w Rosji długą tradycję i jest poświęcony zarówno współczesnemu dramatowi dla dzieci i młodzieży, jak i dobrym tradycjom obecnym w tej dziedzinie sztuki. Tym razem uczestnicy laboratorium będą pracowali wyłącznie nad współczesnymi tekstami powstałymi w krajach słowiańskich w ramach bloku tematycznego „W poszukiwaniu wspólnego języka”. W czasie kilku dni powstaną etiudy, które zostaną zaprezentowane publiczności i krytyce – to widzowie zdecydują, który tekst doczeka się pełnej realizacji scenicznej. Kto wie, może to szansa na zaistnienie współczesnej polskiej dramaturgii na deskach rosyjskich scen?