Teksty laureatek 24. Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci I Młodzieży w „Dialogu”
W najnowszym numerze „Dialogu” (7-8/2013) przedrukowane zostały dwa, z trzech nagrodzonych w 24. Konkursie na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży, teksty. Oprócz tego przeczytać możemy także wywiady z laureatkami oraz dużo na temat dramaturgii dla młodych odbiorców.
W oczekiwaniu na 35. zeszyt Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży polecamy i zapraszamy do lektury Dialogu!
SZTUKI:
Malina Prześluga „Dziób w dziób”
Sztuka opowiada o bandzie gołębi i o małym wróblu, który pragnie się do niej przyłączyć. Stadny szowinizm, bohaterskie przechwałki i źle rozumiane poczucie honoru zostają tu zderzone z prawdziwą odwagą i umiejętnością negocjacji. Sztuka zabawnie przekłada wulgarny język ulicy na język „ptasi”, buduje społeczną i polityczną metaforę, a na poziomie psychologicznym dotyka problemu tolerancji dla inności.
Sztuce towarzyszy rozmowa z autorką o pisaniu dla dzieci bez moralistycznego zacięcia.
Marta Guśniowska „Ony”
Baśniowa, oniryczna podróż bohatera w poszukiwaniu ojca, który porzucił rodzinę. Tytułowy chłopiec napotyka po drodze liczne absurdalne postaci, wiele się od nich uczy i kiedy wreszcie odnajduje „Tatę Pirata” na dnie Morza Możliwości, sam przestaje być już dzieckiem. Fabułę posuwają do przodu skojarzenia słowne a całość ma wymiar filozoficznej przypowieści o dojrzewaniu i dochodzeniu do szczęścia.
Sztuce towarzyszy rozmowa z autorką między innymi o pisaniu sztuk dla dwulatków.
ROZMOWA:
„Naj naj ważniejsze”
Rozmowa Sylwii Chutnik, Alicji Morawskiej-Rubczak, Ewy Piotrowskiej i Haliny Waszkiel o teatrze dla najmłodszych widzów i zmianach zachodzących w polskim teatrze i dramaturgii dziecięcej w ostatnich latach.
ARTYKUŁ:
Justyna Jaworska „Ptak to ptak”
Komentarz do sztuki Maliny Prześlugi analizujący jej strukturę i schemat narracyjny w kontekście tradycyjnych bajek i hollywoodzkich schematów. Przekraczanie tych schematów i oryginalność autorskich rozwiązań służy zarazem politycznej warstwie tekstu, który kompromituje wulgarne szowinistyczne wspólnoty. Szczególnych walorów sztuki autorka upatruje w ironii i językowych innowacjach.