Elipse
Powrót

Wywiady

03.08.2022

„WEJDŹ NOWA” – rozmowa z autorem

W gronie laureatów 33. Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży znalazł się również Kuba Kapral. Sztuka „WEJDŹ NOWA” zdobyła jedną z trzech równorzędnych II nagród. Zapraszamy do lektury fragmentu tekstu oraz krótkiej rozmowy, którą przeprowadziła Agnieszka Waligóra.

 

„WEJDŹ NOWA” Kuba Kapral

fragment sztuki:

Ala ma uraz
nie to nie to
chociaż ukryte tam jest
Alcatraz słyszałaś?
bezexit wydumane
czarna duda
obciachowe
ocipielów to już po bandzie
dlatego szeptałam
ośrodek chorobia
zamiast zdrowia junoł?
nie to nie to nie to nie to nie

to może wydać się dziwne
ale brakuje mi słów
co może wydać się dziwne
w kontekście tego co słyszysz Nowa
słyszysz i się pewnie zastanawiasz
czemu ja tyle mówię
czemu ja tyle mówię?
muszę Nowa muszę mówić
bo jak nie mówię to gryzę (…)

___

Rozmowa z autorem

Agnieszka Waligóra: „Wejdź nowa” nie jest tradycyjnym dramatem; może powinniśmy nazywać go poematem scenicznym albo jeszcze inaczej? Jak określiłby Pan charakter utworu?

Kuba Kapral: Myślę, że ten tekst można by nazwać tradycyjnym dramatem eksperymentalnym, albo poematem teatralnym, albo rozgadanym psychomusem. Tylko czy naprawdę potrzebujemy tych nazw? To jest po prostu tekst do robienia z niego teatru.

Jak tekst powstawał? Jest silnie zanurzony w dynamice języka mówionego, i to języka młodzieży. Wymagał „podsłuchiwania” nastolatków?

Mam w sobie kilka osób, tak, mówię o tym publicznie. Mam małego Kubusia, co ssie paluszek i czeka na mamę, mam zbuntowanego podrostka, co pije w krzakach piwo dortmunder strong i marzy o tym, by uciec jak najdalej od siebie, mam faceta, który próbuje do siebie wrócić, plus parę innych mniej lub bardziej uwewnętrznionych postaci. Pisząc tę sztukę nie podsłuchiwałem współczesnych nastolatków, oni są zawsze w innym miejscu, niż nam (staruchom) się wydaje i nie da się ich podrobić. W tym utworze mówię własnym, wewnętrznym nastolatkiem. A właściwie nastolatką.

Jak mamy rozumieć przesłanie dramatu? Zachęca nas do porzucenia myśli o sprzeciwie i buncie wobec porządków narzucanych przez rozmaite instytucje, czy może wręcz przeciwnie?

Nie chciałbym mówić, jak należy rozumieć mój tekst, tym bardziej, że w trzeciej części zapraszam ewentualnych realizatorów i realizatorki do własnych decyzji co do kierunku, w którym ta sztuka się potoczy. Bunt i porządek toczą w nas od zawsze zażarte dyskusje ‒ tekst jest, jak sądzę, częścią tej dyskusji.

 

Kuba Kapral ‒ nowosolanin z pochodzenia, pierwotnie związany z teatrem offowym, szczególnie poznańskim, od kilku lat prócz robienia spektakli pisze dramaty, opowiadania i robi słuchowiska. Tata Vincenta i Tytusa, mąż Sylwii. Laureat 33. Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży za sztukę „WEJDŹ NOWA”.

Logo MKiDN wraz z dopiskiem: Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

Czytaj inne

Bez języka nie ma nic

28.05.2023

„Teatr to zawsze ludzie i to zawsze współpraca, a przez to też zawsze pytanie o organizację, to zawsze pytanie o władzę, pytanie o politykę. A jednocześnie teatr jest też zawsze pytaniem o fikcję, o utopię, i oba te kierunki mogą się w nim pomieścić” – z Anah Filou, austriacką dramatopisarką, rozmawia Iwona Nowacka.

Czytaj dalej

Nadzwyczajny entuzjazm i wszechstronność

03.04.2023

„Prezentowaliśmy nasze projekty w rozmaitych warunkach i radziliśmy sobie we wszystkich możliwych i niemożliwych sytuacjach. Byliśmy w pewnym sensie teatralnymi komandosami” – z Niną Horvat, chorwacką dramatopisarką, rozmawia Gabriela Abrasowicz.

Czytaj dalej

Dziecko, które zawsze chciało zajmować się teatrem

03.03.2023

„Wybieram teksty, które stają się inspiracją, punktem wyjściowym. Zawsze na początku prezentuję fragmenty dzieciom. Wspólnie rozczytujemy dramat, rozmawiamy, po czym uczestnicy i uczestniczki zajęć zaczynają wprowadzać swoje zmiany. W założeniu trzymamy się tematu, postaci, czasem dokonujemy skrótów. Sztuka staje się im bliższa, ponieważ mogą decydować, co się z nią dzieje, i wybrać te fragmenty, które przypadną im do gustu, są dla nich szczególnie ważne” – z Agnieszką „Tolą” Słomką, pedagożką oraz reżyserką teatrów dzieci i młodzieży w Myślenickim Ośrodku Kultury i Sportu, rozmawia Sandra Lewandowska.

Czytaj dalej

Język, który wyzwala

27.01.2023

„[…] specyficzny język daje mi możliwość opowiadania w teatrze o dyskryminacji, różnych formach przemocy i opresji, o niepewności i poszukiwaniu sensu, a jednocześnie ukazywania tego z perspektywy młodych ludzi, którzy są w nadwrażliwej fazie życia. To, co wyzwala mnie jako dramatopisarkę, to właśnie język, którym mogę się posługiwać” – z Diną Vukelić, chorwacką dramatopisarką, rozmawia Gabriela Abrasowicz.

Czytaj dalej

Uczyć się i oduczać

31.12.2022

„Jestem odpowiedzialna za swoją własną postawę i za to, kogo wykluczam, a kogo włączam moją sztuką czy też moim zachowaniem w dyskusji. Albo za to, komu daję wspomnianą wcześniej przestrzeń do zabrania głosu. Czyj głos może być usłyszany. Jakie struktury władzy tak właściwie przemawiają przez moje własne zachowanie – czy to w sztuce, czy dyskursie, czy codzienności” – o zmianach struktur organizacyjnych, myśleniu o dyskursie specjalistycznym i teatrze dla młodej widowni z Nikolą Schellmann rozmawia Iwona Nowacka.

Czytaj dalej

Technika wielkiego „albo”

15.11.2022

„Doceniam węgierski realizm, Węgrzy świetnie przedstawiają życie na peryferiach nicości istnienia. Są w tym wybitni. Ale co będzie z wewnętrznym cudem? Co z walką wewnętrzną? Z pragnieniem, ambicją, że musi się udać? Ich realizm polega na tym, że dobrze widzą, jak jest, i umieją to w sztuce przedstawić. Brakuje mi jednak w ich utworach wiary w to, że coś może się zmienić na lepsze. Brakuje mi nadziei, z której bierze się wola walki” – z Patricią Pászt, tłumaczką sztuk polskich na język węgierski, rozmawia Aldona Szczygieł-Kaszuba.

Czytaj dalej

„(nie)zapomniana historia” – rozmowa z autorem

04.08.2022

Sztuka „(nie)zapomniana historia” Michała Kaźmierczaka to dowcipny, a zarazem pełen wrażliwości utwór, w którym bohaterowie mierzą się z problemami pamięci i zapominania. Zapraszamy do lektury fragmentu tekstu nagrodzonego w tegorocznym Konkursie na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży oraz krótkiej rozmowy z autorem, którą przeprowadziła Agnieszka Waligóra.

Czytaj dalej

„NANOWO” – rozmowa z autorem

01.08.2022

Kolejny laureat tegorocznego Konkursu na Sztukę to Beniamin M. Bukowski. Uhonorowany II nagrodą tekst podejmuje refleksję nad tym, czy można rozpocząć życie na nowo. Co to znaczy? Prezentujemy fragment sztuki oraz rozmowę z autorem, którą przeprowadziła Agnieszka Waligóra.

Czytaj dalej

„jak umierają słonie duże i ciężkie?” – rozmowa z autorem

25.07.2022

Publikujemy fragment kolejnej sztuki nagrodzonej w 33. Konkursie na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży - „jak umierają słonie duże i ciężkie?” Mariusza Gołosza. A po fragmencie krótka rozmowa z autorem, którą przeprowadziła Agnieszka Waligóra.

Czytaj dalej

„O Alusi z dachu” – rozmowa z autorem

17.07.2022

Zapraszamy do lektury fragmentu sztuki Pawła Fica „O Alusi z dachu”, laureata 33. Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży, a także krótkiej rozmowy z autorem, którą przeprowadziła Agnieszka Waligóra.

Czytaj dalej